We zweven tijdloos over de de Beringstraat. Links van ons gaat de zon op vrijdagavond om zeven uur onder. Aan de rechterkant, ver beneden ons, schijnt de maan, het is er donderdagavond elf uur. Na een tijdje verschijnt de zon weer, op dezelfde plek waar hij is ondergegaan. Niets klopt. Er is geen tijd. Er is geen verschil tussen land of zee, alles is wit.