‘Het leven heeft maar één einddoel en dat is de dood. Dus vanwaar alle haast?’ Ik krabbelde deze woorden een jaar of tien geleden neer in de veronderstelling dat het een bijzonder originele filosofische gedachte was. Inmiddels ben ik die pretentie kwijtgeraakt, maar het idee is gebleven. Het is net of we met z’n allen… lees verder
In het midden van het fietspad langs de weilanden staat een groot betonblok. Het is de plek waar ik als tiener God ontmoette. Zittend op mijn fiets leunde ik tegen het blok en keek uit over de weilanden en de hemel. ‘s Ochtends waren de velden vaak bedekt met een mysterieus laagje mist waar de… lees verder
Iedere dag dringen tientallen popliedjes ongewild onze oren binnen. In de supermarkt, op werk, bij moeder op de koffie; de Skyradio-terreur is niet meer te stoppen. Veel liedjes zingen we feilloos mee zonder erbij na te denken, zonder te weten wat de woorden zijn. Woorden die betekenisloze klanken zijn geworden. Totdat je geraakt wordt, tot… lees verder
Ik studeer. Wat is de zin? Acht jaar studeren om er veertig te kunnen werken. Geld verdienen. Schulden maken. Afbetalen. Voor je het weet staat de deurwaarder voor de deur. Zit je diep in la merde. Ik hunker naar de liefde. Wat is de zin? Kinderen. Voor altijd samen. Toch maar niet, want ja. Liever… lees verder
Il faut vivre et créer. Vivre à pleurer. ‘Men moet leven en creëren, tot huilens toe leven’ (of: ‘leven om te huilen’?). Ergens tussen zijn aantekeningen krabbelde Albert Camus deze zin neer, die vervolgens een eigen leven is gaan leiden. Op het internet gaat de zin nu rond als “Live to the point of tears”,… lees verder
Er is alweer bijna een jaar verstreken sinds ik u voor het eerst in Volzin met mijn gedachten lastigviel. Dat is misschien wat kort voor een uitgebreide terugblik of uitgave van mijn verzamelde werken, maar ik kan het toch niet laten heel even over mijn schouder te kijken. De reacties op mijn columns vielen grofweg… lees verder